افغانستان در قلب آسیا قرار دارد؛ پلی میان شرق و غرب.
همین موقعیت استراتژیک، آن را به نقطه‌ای حیاتی برای مسیرهای ترانزیتی، خطوط انرژی و نفوذ قدرت‌های بزرگ تبدیل کرده است.
اما ریشه بحران افغانستان فقط بیرونی نیست.
ضعف حکومت‌داری، اختلافات داخلی و انحصار قدرت، کشور را از درون فرسوده کرده است.
در طول تاریخ، بسیاری از حاکمان برای حفظ قدرت به بیگانگان تکیه کرده‌اند، نه به مردم.
نتیجه، بی‌اعتمادی و شورشی است که تا امروز ادامه دارد.
امروز نیز تصمیم‌ها در انحصار گروهی محدود است و جامعه از آزادی و امید تهی می‌شود.
بی‌ثباتی در سیاست داخلی، افغانستان را در معرض درگیری‌های تازه با همسایگان قرار داده است.
رهایی از این چرخه تنها زمانی ممکن است که حکومت بر پایه‌ی مشارکت ملی و اراده مردم شکل گیرد.
ثبات، از مردم آغاز می‌شود؛ نه از معامله قدرت‌ها.
